Biraz Sanatsal Olun Gençler

Nazım Hikmet hayranıyım ben, politiğim falan. Basma pantolon altına türk yapımı kundura giymedim hiç ama kız arkadaşım vardı bir tane 2005'te pasif öğrenci eylemi için planlar kurmuş dayak yemiş, sonra nezaretten çıkınca mor çenesi ve hala rüyamda gördüğüm kanlı dudaklarıyla öpmüştü beni. Biz kalkmadık o eylemde ayağa. Oturduk hep, herkes gitti, azalınca dövdüler sonra kalktık, çok boktandı lan herşey. 

Şimdi okulu ha bıraktım ha bırakıcam. Tayyip "Ben Youtube'a giriyorum, siz de girin" deyince, içim koptu"ulan" dedim, "Başbakan kendi yönettiği ülkenin mahkeme kararına saygı duymazsa ben pasif açlık grevimle, insan hakları bildirgemle, okuduğum cilt cilt rendelenmiş bilgi kitapları, öss sorularımla beraber, fotokopicilik yapan genç çocuk kadar anlayamamışım bu dünyayı." Uç bi insanım ya, farklıyım, dünyayı daha iyi biryer yapmaya gerçekten gönül verdik ya biz,

Bi siktir git dedim kendime ilk defa...

5 çift conversim var şimdi, bir tanesi gri, yırtık falan heryeri, paçası dar pantolonlar, tek renk t-shirtler giyip barlarda çılgınlar gibi içip, clublarda patlayarak zıplıyorum. Çok kızla yattım arada. Kimi ilginç buldu, kimi de aşık oldu, kimi "güzel" dedi, kimi de "neden olmasın". Kimi beni becerdi kimini ben becerdim. Hep çalıştım bütün bunlar için ama bu sefer Amerikaya gidip çalışıcam, öylesine acayip bişi yani.

Biraz da sanatsalım ben, çok kitap okudum mesela, Cengiz Aytmatov en sevdiğim yazardır, kendimi Rusya'nın en ortadaki tarlasında ekin işçisi olarak hayal ederek uyurum bazen geceleri. Her gittiğimde "İstanbulu dinlemeye çalışırım gözlerim kapalı." Nazım Hikmet Fazıl Say Oratoryosundan şöyle bir şiir vardır mesela, araştırırım da aynı zamanda arada sırada izler heyecanlanırım falan. 

Sonra aşık oldum arada, 2 kere hem de. Birinden ben korktum, diğerininse gereksiz 2 parantez arasına koyduğu ufak "m" harfiyle o kadar heyecanlandım ki, o korktu. Ne kadar duygusaldım ben lan, güneşin 3 saatte doğuşunu izlemiştim bir kere, ağlamıştım lan, karnım patlicak gibi olmuştu mutluluktan.  Siyasiyabend'in Bilmem diye bi şarkısında ağlamıştım sonra, aşık olduğum kıza göndermiştim, "Sen beni sevmiyosun bu şarkıyı bana yolladıysan" demişti. Ben kendime ithaf etmek için ona göndermiştim aslında. Çok güzeldi elleri, parmakları falan çok küçüktü, kırmızı oje sürerdi ama, sonra da çok beğenirdi ellerini. "Çok güzel dimi ellerim?" derdi bana, içim titrerdi ya yanında olduğum için. Bilemedim ki lise kompozisyonu duygusal tasvirleri mi yapıyorum.

Neyse, sonra böyle filmmiş gibi bi kadındı diğer aşık olduğum insan. Belki de ilk defa birisini haketmediğime bile inanmış olabilirim. Yok lan, yüzseksenyedibin insanın içinde kendisi gibiydi o, ondan oldu herşey. Elim ayağım titredi yanında hep. Güzel hayalleri vardı, ben ondan çok heyecanlandım o anlattıkça, sonra hep benim hayallerimin içinde oldu işte o da. Çalışıcam ya Amerika'da, çok para kazancam dedim, "lafa bak ya" dedi. Aslında "Ben gezmeyi çok seviyorum" demişti bana, kazandığım parayla onu bi yere götürücektim ben. Mutlu olsun istedim. Yok lan, kendime yalan söyledim yine. 

Nasıl ben artık onu hiç unutmicaksam onu, o da beni, "benim şuraya beraber gittiğim" insan diye hatırlasın istedim. Israr edemedim çünkü ne olur benimle kal diye. Onun ikimiz için söyledikleri hep daha mantıklıydı çünkü. Galiba onun için daha fazla önemli olmama da gerek yok, çok sevdim ben onu ikimiz için de yeter diyerek ajitasyon show yapmak istiyorum kendime, dağılın.

Şimdi postun amacı ne? Biraz daha sanatsal olmanızı rica ediyorum sizden. En alttaki videoyu izleyin, müzikten zevk alın falan. Benim aşık olduğum kadınlarla evlenin, çocuklarınızı ince ruhlu falan yapın, eşcinsellikten korkmayın, Mugabe'nin nasıl bir orospu çocuğu olduğunu öğrenin.

Amına koyarım çünkü ben bi bok değilim ya onu farkettim o yüzden yazdım bu yazıyı, sizden sonra gelecek nesilden korkuyorum bi de. Kimsiniz lan siz bu arada, günde siteye giren 3 kişiden biri de Çek Cumhuriyetinden zaten. Neyse bu iki video güzeldir.

1800 yıl sonra Edit: Keep dancin' across the water, cortez cortez, aşık oldum Grace Potter'a... Diğerlerinize gayim.